کتاب درامدی برشناخت جامعه عشایری ایران منتشرشد
کتاب “درآمدی بر شناخت جامعه عشایری ایران” تالیف دکتر کیانوش کیانی هفت لنگ منتشر و روانه بازار کتاب شد…
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی سازمان امور عشایر ایران، دکتر کیانی هفت لنگ در این کتاب در شش فصل به بررسی ایلات و عشایر پرداخته است که این فصل ها شامل: فصل اول: تعاریف و مفاهیم، فصل دوم: پراکندگی عشایر ایران، فصل سوم: نظام خویشاوندی در جامعه عشایری، فصل چهارم: قشربندی اجتماعی در گذشته و حال، فصل پنجم: تغییر و تحولات در جامعه عشایری و فصل ششم: اقتصاد و عشایر، می شود.
کتاب درآمدی بر شناخت جامعه عشایری ایران که با همکاری دکتر مهرداد نوابخش و شیوا سیف الدینی خالقی به رشته تحریر درآمده است، گامی برای شناسایی جامعه عشایری کوچنده ایران است.
این کتاب توسط انتشارات هزاره ققنوس و با قیمت 180000 یال به بازار کتاب عرضه شده است.
در مقدمه این کتاب آمده است: زندگی عشایری و بر اساس آن فرهنگ وابسته به آن در کشورمان از زمان های دور وجود داشته است تا جایی که می توان گفت فرهنگ ایلی و عشایری ریشه های عمیقی در فرهنگ سنتی ایران داردو هنوز هم پس از گذشت قرن ها به حیات خود ادامه می دهد. علاوه بر آن، رابطه اقتصادی و عاطفی میان انسان و دام، رابطه ای است که هم از نقطه نظر مردم شناسی و هم از نقطه نظر روانشناسی اجتماعی در خور تعمق است.
دقیقا مشخص نیست که زندگی ایلی و عشایری به شکل کنونی از چه زمان در ایران مرسوم بوده است و اطلاعات ما از زندگی ایلی و عشایری، قبل از اسلام بسیار محدود است؛ معذالک کوچ نشینی و رمه گردانی مسلما در ایران از اهمیتی خاص برخوردار بوده است.
در تاریخ بعد از اسلام، جمعیت ایلی دائما در افزایش و کاهش بوده است. برخی از آنها اسکان اختیار کرده یا به خاطر ایجاد روابط فامیلی، اتحادیه های بزرگی از طوایف کوچکتر ایجاد شده است یا بر عکس، به مناسبت اختلافات خانوادگی و جنگ و خونریزی و انتقام کشی ها، عشایر بزرگ به شعبات کوچکتر منشعب گشته و خود اتحادیه های دیگری را تشکیل داده اند.
نکته مسلم اینکه همه عشایر ایران، اخلاف آن گروه های اولیه نیستند. بعدها در ادوار مختلف تاریخ، اقوام چادرنشین دیگری از آن سوی سرحدات به فلات ایران روی آوردند و در قسمتی از این سرزمین اقامت گزیدند.
خاطرنشان می شود، بر اساس نتایج سرشماری مرکز آمار ایران از عشایر کوچنده کشوردر سال 1387، تعداد 104 ایل و 552 طایفه در ایران زندگی کوچندگی دارند که سهم آنان معادل 1.86صدم درصد از کل جمعیت کشور می باشد.
